Büyük denizin ötesinde, sarp sınırların ardında, giriş bileti umut derler ; Işık Şehri diye bir diyar varmış. Meşhurdur işi, aşı ne ararsan var orda. Söylenmez çok ama kaybolanları da varmış.”

Tekinsiz bir meddahın kılıktan kılığa girip her bir karakteri bedenine çağırarak anlattığı zamansız bir öykü Mahaliy.
Bir kararın, adımın, yolun öyküsü. Kalanın, varanın, göçenin öyküsü.

“Ve böylece, bilinmez bir zamanda, sisli bir gecede. Ah-Vah diyarından bir gemi, içinde gariban yolcular, bir de prensesleri, yalnız varana kadar. Yolcular gariban, kaptan garip. Bir de Prenses var ne garibi bilir ne garibanlığı. Bakmış son defa Ah-Vah diyarına. Çevirince başını bitmiş artık hükümranlığı.