“Yapamayız. Çünkü yapamaz insan. Bilerek yaşayamaz. Unutarak da yaşayamaz.”

Aruz ve Vezni, oyun ve yaşam döngüsünün içine sıkışmış iki oyuncudur. Bize tüm belleksizlikleri ile seslenmek için sahnededirler. Oynamaları gereken oyun ,geçmeleri gereken kapı; kendi belleklerinin, geçmişlerinin, yaşanmışlıklarının, yaşanamamışlıklarının, unuttuklarının, hatırladıklarının kendisidir. Oradan çıkmanın tek yolu tüm bunlarla yüzleşmektir… Aksi takdirde yarın, ne dünden ne de bugünden farklı olmayacaktır.