Bismillahirrahmanirrahim,
Bismillahirrahmanirrahim,
Bismillahirrahmanirrahim...
Ben Havva...Haşaa, o Havva değil.

Ben, Sübhaneke biliyom bi tek. Okuyayım mı?

Anlatmadan da gitmem!
E hadi, başlayalım o zaman.! Beslemelik ve evlatlık tarihimin ilk günü…''

Bu oyun, Vüs’at O. Bener’in “Havva” adlı öyküsünden ve Irmak Zileli’nin “Son Bakış” adlı romanındaki Tina karakterinden esinlenerek yazıldı.

Orijinal hikayenin tam tersi olarak, oyunu Havva’nın dramalara tutunmayı sevmeyen, gülmekten vazgeçmeyen, ne olursa olsun inatla ve umutla devam eden, yaşadıklarının ve şu an bulunduğu evdeki şiddetin-travmanın ötesinde bir hayata inanan gözlerinden görürüz. “Besleme” sıfatının altında ezilmez Havva, aksine çözüm için hep bir yol arar. Çocukluğuyla ve şimdiki zaman algısındaki, hayal ve gerçeklik kırılmalarıyla…

Ve Havva o eve “besleme” olarak gelir, aslında her şey değişir.